AtatÜrkÜn Tabutu

Konu: AtatÜrkÜn Tabutu Salı Şub. 10, 2009 7:50 pm

"Merhaba modfulya mesajiniz. "
Kefen sıyrıldı ve…

Özel solüsyonla ıslatılmış pamuk kitlesi kaldırılınca Ata’nın yüzü
ortaya çıktı. Derisi kahverengi bir hal almış, ama hatları
bozulmamıştı.Sanki uyuyordu…

8 Kasım 1953 Pazar gecesi saat 23.00′da Prof. Dr. Kamile Şevki
Mutlu’nun ev telefonu çaldı. Prof. Mutlu, Ankara Tıp Fakültesi
Histoloji ve Ambriyoloji Kürsüsü Başkanı’ydı. Patalogdu. Arayan ise
Ankara Valisi Kemal Aygün’dü…

Aygün, “Hocam” dedi, “10 Kasım günü Atamızın naaşını Anıtkabir’e
taşıyacağız. Bunun için bir komite kurduk. Naaşı geleneklere uygun
olarak toprağa defnedeceğiz. Ancak bozulmadan korunduğunu belgelemek
için muayene etmenizi rica ediyoruz.

“Prof. Mutlu önce reddetti. Mutlu, o sırada 40 derece ateşle
yatıyordu. Hastalığını gerekçe göstererek bu görevi bir başka
meslektaşının yapmasını rica etti.

Ancak Vali Aygün ısrarcıydı: “Ben sizi sarar sarmalar götürürüm, bu
tarihi bir görev” dedi. Mutlu kabul etti ve 9 Kasım sabahı Etnografya
Müzesi’ne gitti. Başbakan Adnan Menderes oradaydı. Meclis Başkanı Refik
Koraltan ve eski başkan Abdülhalik Renda a Mutlu, görevden affını
istemekle ne büyük hata ettiğini o zaman anladı.

Gerçekten tarihi bir tanıklıktı bu…

Ata’nın gül ağacından tabutu, 4 Kasım günü, geçici kabrinden
çıkarılıp müzenin holündeki mermer katafalka konulmuştu. Bir hafta
boyunca sırayla öğrenciler, subaylar ve generaller katafalk başında
nöbet tutmuştu. Nihayet tabutun açılma günü gelip de komite üyeleri
tamam olunca Prof. Kamile Mutlu “Başlayın” talimatını verdi.

Bunun üzerine tabutun vidaları söküldü. Tahta tabutun içinde madeni
bir sanduka bulunuyordu. Bu sandukada gaz birikmiş olma ihtimali
düşünülerek önce bir burgu ile delik açıldı. Gaz ya da koku
çıkmadı.Sanduka talaş doluydu.

Sandukanın içi, muhafaza solüsyonu ile ıslatılmış tahta talaşı
doluydu. Bu talaş, naaşın ayak yönüne doğru toplandı. Talaşın arasında,
ağzı

kapalı ve içi sıvı dolu bir şişe bulundu. Bu,cesedi muhafaza için
kullanılan solüsyondan bir numuneydi. Üzerinde terkibi
yazılıydı.Ata’nın naaşı beyaz kefene sarılmış, sonra kahverengi bir
muşambayla kaplanmıştı.Sargıları açmaya başladılar. Herkes nefesini
tutmuştu. Çünkü, “Naaş çürüyüp bozulmuş, çıkan gazlar tabutu patlatmış,
nöbetçi er, kokudan bayılmış” diye bir sürü söylenti geziniyordu. Ve 15
yıl sonra ilk kez Ata’nın yüzünü göreceklerdi.

Kefenin sargıları aralanınca Prof. Kamile Şevki Mutlu, orada
bulunanların yardımıyla katafalka çıktı ve ******’ün yüzüne baktı.
Ata’nın derisi

kahverengi bir hal almış, ama yüz hatları bozulmamıştı. Menderes sapsarı olmuştu.

Prof. Mutlu, gördüğü tabloyu daha sonra şöyle anlatacaktı: “Yüzünü
örten ıslak pamuk kitlesi kaldırılınca Ata’nın heykel gibi duran yüzü

ile karşılaştım. Uzun sarı saçlarından ince bir tutam, sol göz
kapağının üzerine düşmüştü. ******, Dolmabahçe Sarayı’ndaki yatağında
uyuyor

gibiydi.”

Prof. Mutlu, kenarda bekleyen komite üyelerini tabutun başına
çağırdı. Onlar da tek tek tabutun içine baktılar.En başta Başbakan
Adnan Menderes vardı. Koyu renk takım elbisesi içindeki Menderes de
yanındakilerin yardımıyla katafalka çıktı,ürkek bir şekilde aşağı,
tabuta doğru baktı.

O an ne olduğunu Prof. Kamile Mutlu’dan aktaralım:

“Menderes çok heyecanlandı.Rengi sapsarı oldu. Bir de baktım ki,
müzenin kapısına doğru gidiyor. ******’ün yüzüne bakmadı. Tahmin
ediyorum, kendinde o kuvveti bulamadı. En sona Abdülhalik Renda
kalmıştı. O da Ata’yla karşı karşıya gelir gelmez tabutun yanına
yığılıverdi.

Salondaki herkes ******’ü tek tek gördükten sonra naaş, tekrar
solüsyonla ıslatıldı. Ata’nın başı pamuklarla örtüldü ve vücudu beyaz
kefenle sarıldı. Bu sırada bir komiser,orada görevli adli tıp doçenti
Dr. Cahit Özen’in yanına yaklaşıp avucunda taşıdığı bir kâğıdı gösterdi
ve şöyle dedi:

“Bu kâğıdı,******’ün hemşiresi Makbule Hanım gönderdi.Kefenin
içine ******’ün göğsü üstüne konmasını istiyor.”Doç. Özen, kâğıda bir
göz attı. Eski Türkçe bir şeyler yazılıydı.

“Böyle bir kâğıdı ****** kabul etmez. Bize kızar, darılır”
dedi.Komiser kâğıdı katlayıp cebine koydu ve uzaklaştı. Bütün işlemler
bittikten sonra

salonda bulunanlar naaşın iki yanından geçip hep bir ağızdan
besmele çektiler ve cesedi yeni tabuta yerleştirdiler. Bu tabut da 15
yıl içinde yattığı büyük gül ağacı tabutun içine konuldu. Üzeri
bayrakla örtüldükten sonra kapağı kapatıldı.

Ve 10 Kasım sabahı, Ata’nın naaşı 15 yıl önce onu Dolmabahçe’den
Ankara’ya taşıyan top arabasına yerleştirilip son durağı olacak
Anıtkabir’e taşındı. Artık ebediyen orada kalacaktı…

******’ün tabutu, Menderes’in huzurunda açılmıştı. Ata’nın 15 yıl
Etnografya Müzesi’nde bekletilen naaşı,12 askerin omuzları üzerinde
oradan alınmış ve 136 asteğmenin çektiği bir top arabası ve matem marşı
eşliğinde Anıtkabir’e taşınmıştı.

Radyodan naklen yayımlanan o görkemli tören, en az 15 yıl önceki
kadar hüzünlüdür.Ancak o törenden hemen önce yaşananlar, tarihçilerin
pek ilgisini çekmemiştir. Bilindiği gibi, Anıtkabir yapılana dek,
******’ün naaşının korunabilmesi için “tahnit” denilen bir işlem
yapılmıştı.

Gülhane Patolojik Anatomi profesörü Dr. Lütfi Aksu tarafından
gerçekleştirilen bu işlem sırasında naaşa, şırıngayla özel bir formül
enjekte edilmiş ve üzerine formüllerin yapıştırıldığı iki küçük ilaç
şişesi, Ata’nın koltuk altlarına yerleştirilmişti. Bu işlem sayesinde
Ata’nın naaşı da -diyelim bugün Lenin’in mozolesinde olduğu gibi-
öldüğü günkü haliyle korunabilirdi. Ancak İslam dini, ölünün defnini
şart koştuğundan,geçici tahnitin bozulması şarttı.

Nakilden önce, bu işlem için bir komite kuruldu. O komite,törenden
bir gün önce, Başbakan Adnan Menderes’in huzurunda ******’ün tabutunun
açılmasını kararlaştırdı.Tabut açılınca tahnit bozulacak ve ceset
çürümeye başlayacaktı.Bir başka deyişle ******’ün (mumyalanmış gibi)
korunmuş naaşını son görenler, o törene katılanlar olacaktı.

******’le ilgili belgesel çalışmaları sırasında o törene
katılanların bir kısmıyla konuşmuştuk.Bu yazıda yer alan bilgilerin bir
kısmı o tanıklıklara, önemli bir bölümü ise değerli ******
araştırmacısı Prof. Dr. Utkan Kocatürk’ün, Prof.Dr. Kamile Şevki Mutlu
ile yaptığı sohbetten aktardıklarına dayanıyor.

Ata’nın yarım asır önceki son yolculuğu, sanırım bu ayrıntılarla daha da ilginç bir boyut kazanıyor.

******’ü son görenler anlatıyor:

Osman Ersoy ve Halide İntepe, 10 Kasım 1953′te Etnografya
Müzesi’nde asistan olarak çalışıyorlardı. O yüzden 50 yıl önceki o
töreni ve tabutun içindeki ******’ü son kez görme fırsatı buldular.
İzlenimlerini şöyle anlattılar:

‘Yüzünde iki günlük sakal vardı’

OSMAN ERSOY: “Sağlığında görmemiştim ******’ü… Korkunç
heyecanlıydım. Biz çalışanlar, asistanlar, memurlar sıra ile katafalka
çıktık. Oldukça sararmış ve küçülmüş bir çehre… 1 - 2 günlük sakalı
vardı. Kaşları fevkalade iyi şekilde fark ediliyordu.”

‘Gözleri aralıktı’

HALİDE İNTEPE: “Tabut kapanmadan en son gittim baktım. Başı yana
doğru eğikti. Yüzü hiç bozulmamıştı. Azıcık sakalları çıkmıştı. Hani
insan hasret giderek ölürse, gözleri aralık kalırmış ya, öyle aralıktı
gözleri… Ama bir ölü yüzü yoktu. Uyuyor gibiydi.”

BUNU OKUYUNCA AÇIKÇASI BEN ÇOK ETKİLENDİM ŞUAN ÇOK GARİP BİR HİS VAR İÇİMDE BİR TUHAF OLDUM ETKİLENDİM ORDAYDIM YAŞADIM SANKİ……

Konu: Geri: AtatÜrkÜn Tabutu Çarş. Şub. 11, 2009 6:14 pm


"Merhaba Admin mesajiniz. " *Evet qerçeqten ınanılmazzz.....* *__________________________________________________* Uğruna ölmekse eğer seni yaşatmak, Bin defa ölürüm de adına leke sürdürmem. Gururdur, namustur bayrak ve sancak, Aksa da kanım korkma; haini GÜLDÜRMEM!

Konu: Geri: AtatÜrkÜn Tabutu Çarş. Şub. 11, 2009 7:02 pm


"Merhaba wolkwor mesajiniz. " Teşekkürler Fulya yararlı şeyler eklemişin. ______________________________________________________ Beşiktaş'lılık Duruşu..

Konu: Geri: AtatÜrkÜn Tabutu Cuma Şub. 13, 2009 5:30 pm


"Merhaba erdem mesajiniz. " Ellerine sağlık Fulya paylaşım süper ötesi:... __________________